Sonar, lidar, radar/przepływ optyczny

Dlatego też, jeśli triangulacja satelitarna nie jest dobrym sposobem na ominięcie ziemi, spróbujmy ją „zobaczyć” bezpośrednio!

Obecnie istnieją co najmniej trzy gotowe technologie ustalania odległości, które mogą przesyłać sygnały i sprawdzać, ile czasu potrzeba na odbicie: można teraz używać sonaru, lidara i modułu radarowego.

Czujniki te mają jednak słabe strony:

Słabość 1: wchłanianie

Niektóre powierzchnie po prostu nie odbijają się. Zasłony i dywany pochłaniają fale ultradźwiękowe, ciemna farba pochłania lidar, a woda pochłania mikrofale. Nie możesz uciec od tego, czego nie widzisz.

Słabość 2: zakłócenia fazowe

Pomiędzy czujnikami występują zakłócenia sygnału. Co się stanie, jeśli złożysz razem wiele identycznych czujników? Skąd wiesz, że wykryty sygnał należy do tego czujnika? Nawet pojedynczy czujnik musi sam sobie poradzić z przesłuchem i poczekać, aż echo zniknie.

Sygnały można „kodować” (w zasadzie szyfrować), dzięki czemu każdy sygnał jest niepowtarzalny, ale zwiększa to złożoność urządzenia. * * Dobrym rozwiązaniem jest półrandomizacja planu sygnału, dzięki czemu czas nie będzie blokowany i zawsze zostanie oszukany przez sygnał synchronizacji.

Optyczny czujnik przepływu to inna metoda, która wykorzystuje kamerę do obserwacji, czy obiekt w obiektywie staje się większy (wskazując, że grunt/ściana szybko się unosi), mniejszy (gdy przeszkoda znika) czy też przesuwa się na boki. Kamery nie kolidują ze sobą jak sonar. Jeśli jesteś naprawdę mądry, możesz oszacować nachylenie i inne właściwości 3D.

Optyczne czujniki przepływu nadal mają słabość do „absorpcji”. Potrzebujesz dobrej teksturowanej powierzchni, aby mogli zobaczyć przepływ, tak jak ich mysz optyczna nie może pracować na szkle. Stają się coraz bardziej popularne, ponieważ przetwarzanie strumieniowe jest teraz czymś, co można umieścić w układzie FPGA lub szybkim komputerze wbudowanym.